Jak być dorosłym? Nie mam pojęcia, nigdy się nie zdecydowałam. Wiek nie ma tu nic do rzeczy. Radzę sobie w życiu bez tej etykietki. Kiedy miałam mniej niż sześć lat, oznajmiłam spod stołu, że nie chcę być dorosła, bo dorośli płacą rachunki, a wtedy ludzie w pokoju zadumali się nad filozoficzną głębią tego oświadczenia, co dało mi do myślenia.
Continue reading jak być dorosłym 1, czyli samotny biały żagiel
Znów sprawdziłam parę seriali, żebyście Wy nie musieli i nie musiały.
Nikt się nie spodziewa hiszpańskiej inkwizycji! Teraz nie otwieram lodówki, bo sama na siebie z niej wyskakuję. Ponieważ nigdy człowiek nie jest za stary na poszerzanie horyzontów, w tym roku (ogólnie pojętym bieżącym, nie kalendarzowym) nauczyłam się kilku nowych rzeczy.
Jeśli macie ochotę o serialach posłuchać, a nie poczytać, to naści audycja, w której podsumowaliśmy się z Radziem alfabetycznie.
Rodaczysko to rola odgrywana na występach kurortowych zagranicznych, niełatwa i odpowiedzialna. Niektórzy nie mają tego w sobie, nie czują po prostu, a nauczenie się wymaga nieco wysiłku. Rezultaty jednak są prędko zauważalne i satysfakcjonujące.
Powracam do niekoniecznej tradycji pomocy potrzebującym. Gdyż jestem osobą życzliwą i pomocną. Na wiele, wiele pytań w guglu szukający zostają znajdującymi na snafu, ale kilka zapytań powtarza się regularnie i mam poczucie, że nie wszystkich zagubionych walnęłam odpowiednio mocno kagankiem. Zatem naści, pisownia zapytań oryginalna.
Oto potrawa, którą Jarecki czasem przynosi i trzeba wtedy troszeczkę walczyć ze swoimi najlepszymi przyjaciółmi, by choć łyżkę zdążyć umoczyć. Żeby zrobić zdjęcie, zmówiliśmy się z Jareckim na tajne otwarcie garnka w zaciszu i pod nieobecność. Oddaję mikrofon autorowi.
Continue reading pulled pork Jareckiego, czyli wieprzowina szarpana z boczku
Rok! Rok czekaliście! Jesteśmy ze Złym Majorem Witkiem trochę zajęci, zatem nie przygotowaliśmy wstępu do dzisiejszego ponura. Zamiast niego — sympatyczny animgif wielokrotnego użytku:
