Mój brat robi znakomitą carbonarę, którą serdecznie polecam jako danie niedzielne poimprezowe. Łagodne dla przewodu, niehałaśliwe w produkcji, tanie i smaczne. Oraz jak powszechnie wiadomo, w niedzielę nic nie jest przesadnie kaloryczne.

Potrzebne będzie:
(sos dla 4 osób + dokładka dla głodomorów):

• mała główka czosnku lub pół bardzo dużej
• 200-250 g boczku wędzonego (w cienkich plastrach lub krojonego w kostkę z Lidla)
• 800 g śmietany 18%
• 4 jajka
• rozmaryn
• 750 g spaghetti (2 paczki, czyli 1 kg, jeśli głodomory mają w oczach mord)
• sól
• oliwa z wytłoczyn
• nać pietruszki – opcjonalnie

Faza I – repelent na natrętne wampiry i nie tylko

Wampiry nie lubią czosnku. Gronkowce i paciorkowce też nie. A więc śmiało, do dzieła!

Czosnek obierz, ząbki pokrój w plastry (jeśli ząbek jest bardzo okazały, przekrój go najpierw wzdłuż na pół).

Faza II – jaja w śmietanie, czyli porno ziemi radomskiej

Oddziel żółtka od białek. Białka nie będą potrzebne. Żółtka wymieszaj starannie z połową śmietany i odstaw.

Faza III – niekoszerna

Jeśli boczek występuje w cienkich plastrach, pokrój je w krótkie paski. Wrzuć go na rozgrzaną patelnię bez tłuszczu (wszystko, czego potrzebujesz, siedzi w wieprzowinie). Smaż na wolnym ogniu, aż się mocno zarumieni, odlej wytopiony tłuszcz. Następnie dorzuć czosnek i podsmażaj kilka minut, aż się zeszkli. Dodaj pozostałą śmietanę (tę bez żółtek) i duś kolejnych kilka minut, następnie dodaj żółtka zmieszane ze śmietaną oraz kilka solidnych szczypt rozmarynu. Sos ma mieć bardzo wyraźną nutę rozmarynowo-czosnkową ze słodkim akcentem pochodzącym z żółtek i słonym – z boczku. Autor(ka) tego zestawienia smaków jest absolutnym geniuszem.

Po dodaniu śmietany (zwłaszcza tej z żółtkami) należy ustawić ogień na najmniejszy możliwy oraz często mieszać. Jeśli sos będzie się zbyt intensywnie gotował, zwarzy się, a nie powinien.

Do sosu nie warto dodawać soli (boczek wędzony jest bardzo słony) oraz pieprzu (zdusi rozmaryn). Takie mam zdanie na temat, howgh.

Faza równoległa – pasta

Spaghetti ugotuj al dente, w późniejszych czynnościach bardzo pomaga dodanie odrobiny oliwy przy okazji solenia, czyli prosto po zagotowaniu wody.

Odcedź makaron, a następnie wrzuć go z powrotem do garnka, dodaj sos i wymieszaj porządnie przed podaniem.

Można sypnąć na wierzch nać pietruszki, ale to już dla amatorów tejże.

W wielu przepisach jako składnik sosu widnieją:

• Cebula – imho nie warto, czosnek wygrywa.
• Mascarpone – imho nie warto, sos robi się bardzo gęsty, traci wyrazistość smaku (nawet przy bardzo małej ilości). Przerost formy nad treścią.

Potrawa jest szybka, dość tania, dość wykwintna, dość kaloryczna i pyszna.

Smacznego!

PS
Czosnku nie lubią także niektóre osoby chore na porfirię (alergia na allicynę zawartą w roślinie), ale częstość występowania choroby w Polsce to 1:25000 osób, więc jest szansa, że nikt z gości nie poczuje się urażony.

jeszcze jeden PS
Kuba prowadzi własny blog pełen jedzenia, serdecznie polecam: garnkoenterologia.wordpress.com